Καθένας με το ταίρι του

Ένα εξαιρετικό άρθρο της Coral Herrera που μας προ(σ)καλεί να ξανασκεφτούμε το ρόλο που παίζει ο έρωτας μέσα στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες.

«Στοιχηθείτε ανά δύο παρακαλώ. Και αν είναι δυνατόν με άτομο του άλλου φύλου. Ευχαριστώ.

Η ιδέα του έρωτα που κληρονομήσαμε από την αστική τάξη του 19ου αιώνα θεμελιώνεται στον πιο αδίστακτο ατομικισμό: δεν είναι τυχαίο ότι από παιδιά μας γανώνουν το κεφάλι με την ιδέα ότι πρέπει να βρούμε ένα ταίρι. Η παρακμή των θρησκευτικών και πολιτικών ουτοπιών έφερε μια νέα ουτοπία, αυτή του ρομαντισμού, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας. Καθώς δεν πιστεύουμε πια ότι μπορούμε να σωθούμε όλοι μαζί, ως κοινωνία, ας περάσουμε τη ζωή μας ψάχνοντας να βρούμε κάποιον που να μας αγαπάει, και αφού μπήκαμε στη διαδικασία, κάποιον με τον οποίο να αναπαραχθούμε, να μοιραστούμε τους λογαριασμούς και να λύσουμε τα προβλήματά μας.

Ο πατριαρχικός ρομαντισμός βασίζεται στη φιλοσοφία “ο σώζον εαυτώ σωθήτω”, διαιωνίζεται από τα παραμύθια που μας διαβάζουν όταν είμαστε παιδιά, για να εγκατασταθεί στο υποσυνείδητό μας, εκεί που δεν φτάνει η λογική ανάλυση. Μέσα από ταινίες και τραγούδια, μέσα από τα στερεότυπα και τους πατριαρχικούς ρόλους που βλέπουμε παντού γύρω μας, απορροφούμε αυτή την ηγεμονική ιδεολογία. Με βάση αυτές τις αξίες χτίζουμε την αρρενωπότητα και τη θηλυκότητά μας και μιμούμαστε προκάτ μοντέλα ερωτικών σχέσεων. Το αποτέλεσμα της επικράτησης του “μαγικού ρομαντισμού” σε κάθε πτυχή της ζωής μας, είναι να πιστεύουμε τελικά ότι η αγάπη είναι η σωτηρία μας. Αλλά μόνο για τους εαυτούς μας, για σένα και για μένα, οι υπόλοιποι να κόψουν το λαιμό τους.

Η σύγχρονη ρομαντική αγάπη μας προσφέρει μια εξατομικευμένη λύση στα προβλήματα της πραγματικότητας. Όσο χτίζονται φωλίτσες αγάπης, τόσο αδειάζουν οι πλατείες γιατί εμείς ψάχνουμε το άλλο μας μισό καταναλώνοντας χάπι έντ. Ο ρομαντισμός του “ο σώζον εαυτώ σωθήτω” χρησιμεύει στο να υιοθετούμε ένα τρόπο ζωής βασισμένο στο ζευγάρι και την πυρηνική οικογένεια. Χρησιμεύει στο, κυρίως εμείς οι γυναίκες, να ξοδεύουμε τις οικονομίες μας, τον χρόνο και την ενέργειά μας, αναζητώντας το έτερο μας ήμισυ. Έτσι δεν αφοσιωνόμαστε σε άλλους στόχους, πιο δημιουργικούς ή χρήσιμους.»

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ: Καθένας με το ταίρι του